แบบรายการเปิดเผยข้อมูล

บริษัท โตเกียวมารีนประกันชีวิต (ประเทศไทย) จำกัด (มหาชน) กำหนดแนวทางการบริหารความเสี่ยงองค์กร โดยอ้างอิงมาตรฐาน AS/NZS ISO 31000:2009 ซึ่งครอบคลุมมาตรฐานขั้นต่ำที่กำหนดโดยสำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย นอกจากนี้ บริษัทยังได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของการบริหารความเสี่ยง โดยนำนโยบายบริหารความเสี่ยงองค์กรมาประยุกต์เข้ากับกระบวนการทำงาน   เพื่อบรรลุเป้าหมายขององค์กรทั้งในเชิงกลยุทธ์ การดำเนินงาน และการบริหารจัดการโครงการต่าง ๆ

นโยบายบริหารเงินกองทุนได้จัดทำขึ้นเพื่อใช้ในการติดตามและการรักษาระดับเงินกองทุนให้อยู่ที่ระดับ  ที่เหมาะสมกับลักษณะความเสี่ยงของบริษัทอยู่เสมอ

กระบวนการบริหารจัดการเงินกองทุนของบริษัทนั้นประกอบไปด้วยขั้นตอนการประยุกต์ใช้การบริหารความเสี่ยงอย่างเป็นระบบ อันได้แก่ ขั้นตอนการระบุความเสี่ยง การวิเคราะห์ความเสี่ยง การประเมินความเสี่ยง การตอบสนอง การติดตาม และการทบทวนความเสี่ยง

นอกจากนี้เพื่อให้ธุรกิจของบริษัทมีความเหมาะสมอยู่เสมอ นโยบายบริหารเงินกองทุนจะได้รับการ      ทบทวน/ปรับปรุงโดยฝ่ายคณิตศาสตร์อย่างน้อย 1 ครั้งต่อปี หรือทบทวนเมื่อมีเหตุจำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเหตุการณ์ต่อไปนี้เกิดขึ้น

·    เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงกฎข้อบังคับที่บริษัทต้องปฏิบัติตาม

·    เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงข้อกำหนดจากสำนักงานใหญ่ หรือสำนักงานระดับภูมิภาค (TMHD/TMA)

·    เมื่อได้รับคำแนะนำจากผู้สอบบัญชีภายใน หรือภายนอกบริษัท และ/หรือ สำนักงาน คปภ.

และนโยบายที่ได้รับการปรับปรุงจะต้องผ่านการอนุมัติโดยคณะกรรมการของบริษัทก่อนนำมาปฏิบัติใช้จริง

บริษัทต้องการรักษาอัตราส่วนความเพียงพอของเงินกองทุนตามระดับเตือนภัยล่วงหน้าของสำนักงาน คปภ. ที่ไม่ต่ำกว่าร้อยละ 140 นอกจากนั้น บริษัทได้กำหนดระดับสัญญาณเตือนภัยของบริษัท ไว้ที่ไม่ต่ำกว่าร้อยละ 250 และกำหนดเป้าหมายภายในของบริษัทไว้ที่ร้อยละ 200

โดยที่คณะกรรมการบริหารความเสี่ยงองค์กร (ERM Committee) เป็นฝ่ายที่รับผิดชอบเรื่องของการดูแลควบคุมการดำรงเงินกองทุนตามความเสี่ยง

อัตราส่วนความเพียงพอของเงินกองทุน ณ สิ้นปี 2565 มีค่าอยู่ที่ร้อยละ 269.4 ซึ่งมีค่าสูงกว่าระดับสัญญาณเตือนภัยที่กำหนดโดยสำนักงาน คปภ. และระดับสัญญาณเตือนภัยตามนโยบายของบริษัท

อัตราส่วนความเพียงพอของเงินกองทุนที่สิ้นปี 2565 มีค่าลดลงร้อยละ 36.1 จากสิ้นปี 2564 โดยรวมแล้วเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราดอกเบี้ยพันธบัตรรัฐบาลที่ปรับตัวสูงขึ้นทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสมมติฐานเกี่ยวกับค่าเผื่อความผันผวน (Provision of Adverse Deviation) ณ ระดับกลุ่มผลิตภัณฑ์ให้เหมาะสม นอกจากนี้ยังมีการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากสัญญาระยะสั้นที่เพิ่มสูงมากขึ้นจากปีก่อน